Скот Ритер е најкомпетентниот и најчесен американски аналитичар за настаните во Украина и по повод Украина, односно судирот меѓу Русија и Западот по повод Украина. Тој е интервјуиран од аналитичарот Александар Павиќ за Aktuelnosti TV Hepi.
ПАВИЌ: Неодамна беше објавена многу интересна анализа од страна на Британскиот кралски институт за Обединети услуги, со наслов „Враќањето на индустриското војување“. Меѓу другото, тој зборува и за тоа како Русија за време на специјалната воена операција за две недели употребила повеќе артилериска муниција отколку што САД произведуваат за една година. Во суштина е наведено дека Западот се деиндустријализирал и дека не може едноставно да се реиндустријализира. Ќе им требаат години за да го достигнат нивото на сегашното руско производство.
РИТЕР: Да. Знаете, армиите се производ на доктрина, а доктрината ги дефинира тактиките и операциите и одредува колку ви е потребна логистика. Значи, кога градите структура на сили – да речеме дека САД градат бригада и ние велиме дека ќе вклучиме артилериски баталјон во неа, и планираме да се бориме со приближно еднаква воена сила. Очекуваме баталјонот да пука толку и толку куршуми дневно, и очекуваме војната да трае толку и толку долго, па мораме да произведеме доволно муниција за тој конфликт. Можеби малку повеќе, но не многу повеќе.
– На пример, за време на операцијата „Пустинска бура“, САД истрела вкупно 60.000 парчиња артилериска муниција во текот на целиот конфликт. Русија испалува 60.000-75.000 дневно. Русите ја спроведуваат својата доктрина, нивната структура на сила, нивниот план, што значи дека обезбедиле илјадници парчиња артилерија што ќе испука голема количина муниција, знаат дека војната ќе трае долго, затоа обезбедиле доволно количества муниција за таа цел.
– Тоа значи и дека имаат индустриски капацитет да произведат големи количества муниција. Затоа, пред почетокот на специјалната воена операција, руската воена индустрија премина на воен начин на производство од типот на муниција што ќе им биде потребна. Некои луѓе во почетната фаза рекоа дека Русите ќе останат без муниција. На Русите не им снемува муниција. Украина ќе остане без работна сила побрзо отколку Русија да остане без муниција!
– А што се однесува до НАТО, тие сега ги празнат своите залихи и ги испраќаат во Украина. Прво, НАТО повеќе нема муниција од советската ера. Сите оние поранешни членови на Варшавскиот пакт што имаа советска артилерија и ја дадоа својата муниција на Украина. Ништо не остана. Што значи дека украинската армија, која првенствено беше вооружена со оружје од советската ера, повеќе нема муниција за својата артилерија. Тие сега се целосно зависни од западната артилерија. И од каде доаѓа таа? Зашто, освен ако нема огромна залиха оружје во резерва, Западот краде од едниот за да го даде на другиот.
– Еве, Французите ги испраќаат своите хаубици „Цезар“ во Украина. САД испраќаат артилериски парчиња наменети за американските маринци. Ги испраќаме системите „Химарс“ кои беа наменети за Армијата на САД. И не само што им даваме оружени системи, туку им испраќаме и муниција. Со тоа, ние ја лишуваме нашата војска од капацитетот да се одржи во борба. На Украина и дадовме една третина од ракетите „Хајмарс“ што ги произведоа САД. Тоа значи дека ако одевме во војна, немаше да ни биде доволно.
– Ќе започнеме војна со Русите и по две недели ќе останеме без муниција. А Русите нема да останат без муниција. И не знам што мислат луѓето дека ќе се случи кога две армии ќе се најдат во конфликт во кој доминира артилерија и едната страна ќе остане без муниција. Би рекол дека ќе победи страната со повеќе пушки и повеќе муниција. Затоа велам дека НАТО е тигар од хартија.
НАТО го загуби капацитетот за голема копнена војна во Европа. Нема логистичка способност, а секако ја нема ниту оперативната способност да го стори тоа. Неговата војска не е организирана или обучена за ваков вид војување. А Русија е. Русија беше фокусирана на една единствена работа во последните 20 години: конфликт со НАТО и уништување на војската на НАТО во војната. И тоа е тоа.
Како што на Клинтон му било објаснувано, “економијата е главната работа, глупав”, па така ќе биде и за оние што ги водат западните земји
– А што правеше НАТО? Ја обучувал својата војска за мисии во Авганистан. Тоа не е соодветна обука за борба против Русите. Руската армија е единствената армија подготвена за голема копнена војна во Европа. Имаше уште една таква војска – украинска, која се уништува токму сега, додека зборуваме. И јас би рекол само уште една работа за Украинците. Можат да ги заебаат колку сакаат, но имаат војска за почитување. Односно имаа војска за почитување. Беше голема, добро обучена, добро опремена, добро водена. Пред сѐ, тоа кажува многу за квалитетот на руската армија кога е способна да ја победи таа армија. Украинската армија би ја уништила германската војска во директна конфронтација. Таа би ја уништила полската армија во директна конфронтација. Таа би ја уништила и француската армија во директна конфронтација. И таа би се носела и со американската војска.
– Тоа е добра армија. Не е доволно добра за да ги победи Русите, но тоа е добра армија. Значи, не треба да се занесуваме со фактот дека тоа што го прави руската армија во Украина е лесна задача. Не, тоа е многу тешка задача. Тоа е признание за рускиот воен професионализам. Успешно се справија со предизвикот, ги надминаа очекувањата. Тие победуваат, но тоа е тешка борба, бидејќи тие се борат против многу добрата украинска армија.
ПАВИЌ: Дали главните паликуќи и друштвото погрешно се пресметале? Дали ги потцениле Русите? Дали се работи и за империјалната ароганција? Зарем не можеле да предвидат што ќе се случи? Зарем не биле свесни за размерите на руското воено вооружување и нивниот индустриски капацитет, логистика, модернизација? Како воопшто влеголе во ова и дали воопшто имаат план Б?
РИТЕР: Па, планот Б е всушност брилијантниот план на Столтенберг за сили за брза реакција од 300.000. Накратко, тие немаат план Б. Тие имаат фантазија. Тоа не е планот. Можам да имам план да летам на Марс. Но, ако не можам да го остварам тој план, дали е тоа навистина план или фантазија? Така е и со планот на Столтенберг. Не се заснова на никаква реалност.
– НАТО е виновен што ја потцени Русија. Западот има тенденција да претпоставува дека е поспособен отколку што е, а во исто време ги намалува можностите на Русите. Додека НАТО и САД беа вмешани во конфликт во Авганистан во 2008 година, кој го исцрпи животот на нивните армии, всушност целосно ги уништи, Русија влезе во петдневен конфликт со Република Грузија. Русија победи во таа војна, но таа победа не беше импресивна. Дури и руските офицери рекоа дека грузиската армија, која била обучена од американски маринци, се претставила многу добро, многу професионално и дека уште посериозно би им се спротивставила на Русите доколку имала соодветна опрема.
Украинската армија можеби е најдобра во Европа, но губи затоа што ни американската армија не може да се справи со руската
– Тоа беше повик за будење на Русите, и тие ја обновија својата војска во следните шест години, така што „малите зелени човечиња“ кои го зазедоа Крим во 2014 година беа значително различни од армијата што се бореше во 2008 година. И армијата тоа што е ангажирана во специјалната воена операција во 2022 година е уште подобро отколку што била во 2014 година. Сепак, НАТО и САД сè уште гледаат на руската војска како во 2008 година. Тоа е како да одев во теретана и да гледам како некој се опоравува од повредата на рамото како крева тегови и да рече – добро, овој човек го повреди рамото и не е многу силен. Шест години подоцна, тој крева 150 килограми, а јас сè уште зборувам за неговата повреда на рамото.
– Русија можеби имаше повреда на рамото во 2008 година, но тие се подготвени да играат за првиот тим во 2022 година. НАТО тоа го пропушти, НАТО е виновен за она што го нарековте империјална ароганција.
ПАВИЌ: Една опасност што ја гледам е тие луѓе кои ја започнале оваа војна, а јасно е дека тоа се западните сили, НАТО итн. – дали воопшто се подготвени да го признаат поразот? Дали воопшто се подготвени на компромис? Загрижен сум затоа што мислам дека не се, дека ќе се обидат да направат сѐ за да не се гледаат како губитници и дека можат да прибегнат кон нешто друго. Не знам точно зошто. Но, едноставно не можам да замислам да постигнам некаков вид на договор, особено што тие толку многу ги демонизираа Путин и руското раководство. Би било многу тешко да се одржат какви било дипломатски разговори сега или какви било дипломатски односи. Што мислиш?
РИТЕР: Кога САД го нападнаа Ирак, реков дека ќе биде многу долга војна. Не затоа што САД не беа способни да го добијат, итн. – а ние не – туку затоа што политичарите кои не вовлекоа во тој конфликт никогаш нема да бидат подготвени да признаат дека згрешиле. Така, тие беа „венчани“ со нивните политики и додека не успеавме да ги замениме во доволен број, не можевме да постигнеме соодветен консензус за повлекување од Ирак. И јас бев во право.
– Ни требаа 9 години да се повлечеме од Ирак, поради Барак Обама и Конгресот, чиј состав беше суштински прекроен, па можеше да се каже – во ред, војната таму за нас заврши. И ни требаа повеќе од 20 години да го напуштиме Авганистан, од истата причина. Што значи дека ако оставиме на раководството на американската држава што не вовлече во овој конфликт да не извлече од него, тешко ќе се најде политичка излезна рампа, бидејќи тие ги вложија своите политички кариери во овој конфликт. Но, војната е продолжување на водење политика со други средства, а има и друга страна на украинскиот конфликт за која треба да се зборува, а тоа е економскиот аспект.
– На почетокот конфликтот во Украина не беше дефиниран со воена активност туку со економски санкции. НАТО, Г-7, САД – сите рекоа дека економски ќе ја уништат Русија. Ќе воведеме санкции кои ќе ја уништат руската економија толку брзо што Русија нема да има друг избор освен да ја запре својата инвазија и да се повлече. И тие се надеваа дека незадоволното руско население ќе го собори Владимир Путин од власт. Тоа не упали.
Америка ги прегрна украинските нацисти затоа што и требаа против СССР и Русија – ознаките на украинската востаничка армија
– Санкциите се вратија како бумеранг и Европа е таа што ја плаќа цената. Владимир Путин има позитивен рејтинг од над 86%, додека во исто време европските влади паѓаат една по друга. Борис Џонсон нема да биде премиер до крајот на годината, заврши Марио Драги. И мислам дека и другите влади ќе паднат бидејќи економските последици од нивните неуспешни политики ќе се вратат како бумеранг на нивното население.
– Многу е тешко една влада да опстане ако населението ѝ смрзнува, ако е гладно, невработено, очајно. И тоа е иднината на Европа поради тие економски последици. Значи, она што го гледам е дека политичкото раководство во Европа ќе се промени и ќе има нови лидери кои не се политички сврзани со одлуките што доведоа до конфликт. Така ќе можат да кажат дека им треба решение, дека им треба излезна рампа, додека политичарите кои ќе останат на власт ќе бидат во брак со нивните промашени политики.
ПАВИЌ: Дали мислите дека притисокот на Вашингтон врз европските престолнини би можел да се намали доколку републиканците освојат мнозинство во двата дома на Конгресот во ноември?
РИТЕР: Мислам дека е така. Точно, мнозинскиот републикански Конгрес не постапи по политиката на претседателот Трамп. Затоа што додека претседателот Трамп велеше – зошто не можеме да бидеме пријатели со Русите – републиканскиот конгрес велеше – не, не, ние мора да се спротивставиме на Русија. Значи, мојата загриженост е дека постои русофобичен елемент во американскиот политички живот кој ќе продолжи да изразува антируски став дури и по победата на републиканците во ноември. И верувам дека ќе победат и ќе добијат мнозинство во двата дома.
– Сепак, има една работа, републиканците се политичари. Во раните 1990-ти, имаше познат американски политички консултант, демократот Џејмс Карвил, кој го советуваше тогашниот претседателски кандидат Бил Клинтон во 1992 година како да победи. Клинтон беше прилично паметен човек и сакаше да зборува за надворешна политика и други работи. Но, Карвил му рече: „Се работи за економијата, глупав“. Фокусирајте се на економијата и ќе победите на изборите. Така што мислам дека овие сегашни републиканци ќе ја разберат причината зошто ја освоиле власта.
– Погледнете ги анкетите на јавното мислење. Во САД има многу горливи политички прашања – абортус, право на носење оружје, насилство на улиците, криминал, војна во Украина, Путин, Русија. Но, она што најмногу ги интересира Американците е економијата. А најбрзиот начин да ги решиме нашите економски проблеми е стабилизирање на светската економска сцена, што значи откажување на овие бесмислени, самоубиствени економски санкции против Русија.
Минатата ера на евтиниот руски гас – турбината на Сименс како камен на сопнување
Така, иако републиканците веројатно не сакаат да бидат пријатели со Русија, мислам дека ќе слушнеме многу луѓе кои велат дека можеби е време да престанеме да ги донесуваме овие лоши економски одлуки. И можам да гарантирам дека ако не го кажат тоа, ќе го каже Европа. Во Европа веќе има такви гласови, дека не се доволно промислени конечните последици од санкциите, дека треба да попуштиме во некои работи, па дури и да одиме во целосна рикверц. И САД ќе ги следат.
ПАВИЌ: Да, рационално кажано – навистина се работи за економија, глупав. Но, постои уште една работа, за која ние во Европа можеби зборуваме повеќе отколку вие во САД. Тоа е агендата од Давос, т.н. Големо ресетирање. Многу се зборува за тоа. Дел од тоа е и таканаречената зелена револуција и напуштањето на фосилните горива. Но, го слушнав американскиот секретар за транспорт како вели дека не е толку лошо што цените на горивото скокаат, бидејќи тогаш луѓето ќе се свртат кон електричните возила. И тие инвестирале многу во таа агенда, во алтернативни извори на енергија, во страв од климатските промени. Дали навистина сè беше толку едноставно како во 1992 година, кога можеше да се каже – „се работи за економијата, глупав“? Или се работи за тоа дека сега има идеологија зад оваа економска војна. Дали е ова начин да се остават т.н фосилни горива, и дали тие всушност сакаат да се случи ова, оваа енергетска криза, заради транзицијата кон таа зелена економија?
РИТЕР: Прво, мислам… Видете, ја имате таа агенда од Давос, а ние ја имаме агендата на Бајден. А Бајден не криеше што сака да постигне кога станува збор за обновливите извори на енергија, зелената економија итн. И, еј, тоа може да се постигне. Не сум против обновливите извори на енергија и такви работи. Но, мора да се разбере дека светот не работи врз основа на PowerPoint презентации. Ако е така, сите ќе бевме милијардери.
– Светот се заснова на реалноста. Земете ја Германија на пример. Германија беше центар на обновливите извори на енергија, зелената енергија – толку сме зелени што дури и ќе ја забраниме нуклеарната енергија. Но, што прави Германија сега? Тие ги ставаат во функција електраните на јаглен, а тоа е најдиректното вбризгување на јаглерод во околината. Зошто? Реалност. Реалност! Ќе им биде ладно. Ќе бидат гладни. Нивната индустрија е во колапс.
– Бидејќи се исклучија од рускиот гас, мора да се вратат на јаглен. Тоа е едноставно факт. Знаете што, секретарот за транспорт и секретарот за енергетика на Бајден, велат дека ова е можност. Ова не е можност, можностите постојат само кога има реални можности. Но, на крајот од денот, можете да се исклучите од гас, јаглен и вистински извори на енергија, а потоа да понудите PowerPoint презентација дека можете да го замените јагленот ако имате доволно енергија од соларните фарми што ќе се протегаат од едниот крај на земјата до другиот. Но, тоа е „ако“ – а вие го немате тоа, а ни нема да го имате.
– Истото е и со Европа. Во моментов, не постои обновлива алтернатива за рускиот гас. А ако немаш руски гас, ќе имаш германски јаглен. И германскиот јаглен гори валкано. Тоа е реалноста. Така, сите овие луѓе кои имаат агенда заснована на имагинарни нешта се соочени со ладни, тешки факти дека светот не е утопија. Светот е управуван од логика, заснована на наука. А науката сега вели дека ако се елиминира рускиот гас, нема чиста обновлива алтернатива.
– Не постои магична зелена формула која ќе ве спаси. Друга работа е како ќе можете да платите за сето тоа? Каде ќе ги најдеш парите? Индустриите се затвораат. Ако не можете да го финансирате понатамошното работење на фабриката „Мишелин“, како од ништо ќе изградите некои други фабрики? Нема да можете.
– Светот се судри со суровата вистина. За да можеш да се префрлиш на економија базирана на обновливи извори на енергија, треба да имаш функционална економија. И, благодарение на отсекувањето од рускиот гас, европската економија повеќе не е функционална.
ПАВИЌ: Во едно неодамнешно интервју рековте дека тајната на успехот на германската и европската индустрија лежи во евтиниот и достапен руски гас. Без него, нема вистинска европска индустрија. И тие моментално се на тој пат.
РИТЕР: Да, тоа беше широка генерализација, но тоа е Божјата вистина. Кога Европа почна да купува големи количества руска енергија, добиваше попусти од 20 до 50%. Како инаку ќе платиш одмор, социјализам и сето тоа ако немаш пари? Благодарение на попустот од 50% на рускиот гас, си акумулирал милијарди долари богатство што можеше да се реинвестира во други работи. Но, ако одеднаш го елиминирате тоа и треба да платите пазарни цени, тоа вишок богатство повеќе не ви е достапно, што значи дека треба да го намалите квалитетот на вашите економски очекувања.
